W tym artykule bada trwałe dziedzictwo Davida Lyncha, filmowca, którego unikalny styl pozostawił niezatarty ślad w kinie. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks , pokazując zdolność Lyncha do zestawiania przyziemnej rzeczywistości z niepokojącymi prądami. Ta „linczian” jakość, mieszanka zwykłych i surrealistycznych, ma kluczowe znaczenie dla jego pracy.

Artykuł twierdzi, że „Lynchian” wykracza poza zwykłe stylistyczne deskryptory, takie jak „Spielbergian” lub „Scorsese-ish”, reprezentując szerszy rezonans tematyczny-niepokojąca, marzeń atmosfery, w której coś jest głęboko „nie dobrze”. Jest to zilustrowane przez dyskusje o kilku jego filmach:

• Eraserhead : Rytuał fragmentu dla wielu entuzjastów filmów, jego dziwne obrazy i niepokojąca atmosfera są kwintesencyjnie lynchian.
• Twin Peaks: The Return : Pokazuje lekceważenie Lyncha dla konwencjonalnej struktury narracyjnej i jego gotowość do przyjęcia dziwnych, nawet w kontekście nostalgicznego ożywienia.
• Dune : Pomimo niespokojnego produkcji i krytycznego odbioru, pozostaje niezaprzeczalnie filmem linczu, nasyconym jego charakterystycznym surrealizmem.
• The Elephant Man : Zaskakująco delikatny i poruszający film, pokazujący zakres emocji i motywów, które Lynch może odkryć w swoim charakterystycznym stylu.
• Blue Velvet : Kontrastuje idylliczną fasadę Americana z niepokojącą podbrzuszą, podkreślającą zwodniczą naturę wyglądu.

Artykuł podkreśla trudność definitywnej kategoryzacji pracy Lyncha, ale jednocześnie wskazuje na jego niezaprzeczalną odrębność. Jego wpływ wykracza poza bezpośrednie imitację, inspirując nowe pokolenie filmowców, którzy uchwycają podobne niepokojące atmosferę i surrealistyczne narracje. Przypisane przykłady to Jane Schoenbrun's I Saw The TV Glow , The Lobster Yorgos Lanthimos, The Lighthouse Roberta Eggersa, Midsommar Ari Aster i miłość Rose Glass krwawi .

Artykuł kończy się uznaniem znaczącego wpływu Lyncha na kino, odnotowując jego wyjątkową zdolność do łączenia niepokojących, tworząc trwałe dziedzictwo, które nadal inspiruje twórców filmowych. Termin „sam linchian” stał się świadectwem jego trwałego wpływu, co oznacza wyraźną wrażliwość filmową, która jest mało prawdopodobna.

Jaka jest twoja ulubiona praca Davida Lyncha?

Eraserhead The Elephant Man Dune Blue Velvet Twin Peaks Wild At Heart Mulholland Drive Inne (powiedz nam w komentarzach.) Odpowiedzi wyniki