Een Elden Ring-speler, Nora Kisaragi, heeft een rechtszaak aangespannen tegen Bandai Namco en FromSoftware bij de rechtbank voor kleine vorderingen in Massachusetts. In de rechtszaak wordt beweerd dat de ontwikkelaars consumenten hebben misleid door substantiële game-inhoud te verbergen en te beweren dat er een "geheel nieuw spel... verborgen in zit" vanwege de hoge moeilijkheidsgraad van de games.

Het betoog van Kisaragi draait om het idee dat de notoir uitdagende games van FromSoftware, waaronder de recente Elden Ring DLC, Shadow of the Erdtree, opzettelijk verborgen inhoud maskeren. Ze halen gedatamineerde inhoud aan als bewijs, en verwerpen het algemene inzicht dat dergelijke gegevens geknipte inhoud vertegenwoordigen. In plaats daarvan beweert Kisaragi dat "constante hints" van ontwikkelaars, verwijzend naar Sekiro's kunstboek en verklaringen van FromSoftware-president Hidetaka Miyazaki, hun theorie ondersteunen. De kern van hun bewering is dat spelers voor ontoegankelijke inhoud betaalden zonder zelfs maar van het bestaan ​​ervan te weten.

De levensvatbaarheid van de rechtszaak is twijfelachtig. Terwijl de rechtbank voor kleine vorderingen in Massachusetts rechtszaken toestaat van personen van 18 jaar en ouder zonder juridische vertegenwoordiging, ontbreekt het de aanklager aan concreet bewijs. De claim valt misschien onder de consumentenbeschermingswet, maar het bewijzen van misleidende praktijken en consumentenschade zal uiterst moeilijk zijn zonder substantieel bewijs. Zelfs een succesvolle rechtszaak zou waarschijnlijk tot een beperkte schadevergoeding leiden.

Ondanks de lage kans op succes, is het doel van Kisaragi om Bandai Namco te dwingen publiekelijk het bestaan ​​van deze 'verborgen dimensie' te erkennen, ongeacht de uitkomst van de rechtszaak.

De gaminggemeenschap beschouwt de rechtszaak grotendeels als absurd, aangezien uitgebreide datamining dergelijke verborgen inhoud waarschijnlijk aan het licht zou hebben gebracht. De aanwezigheid van overblijfselen van geknipte inhoud in gamecode is een gangbare praktijk in de sector en is geen bewijs van opzettelijke misleiding.