Najnowszy film reżysera Ryana Cooglera, „Sinners”, wykracza poza konwencjonalny gatunek wampirów horroru, żywo przedstawiając atmosferę Mississippi w latach 30. XX wieku i wykorzystując bluesa-gatunek, który kiedyś potępiany jako „muzyka diabła”-aby zagłębiać się w życie swoich afrykańskich postaci. Michael B. Jordan występuje jako bracia bliźniacze pali i stosu, zakotwiczając film z przekonującymi występami.

Jak zauważył Eric Goldman w swoim świeżym przeglądzie dla IGN, „Sinners” nie tylko zaspokaja pragnienie krwi wampira, ale także pulsuje z rytmem muzyki, szczególnie bluesa, które postacie takie jak Sammie (Miles Caton) i Delta Slim (Delroy Lindo) wykonują w miejscu bliźniacy. Coogler wykorzystuje tę muzykę, aby zbadać swój głęboki wpływ na ludzi z różnych środowisk, jednocząc ich przez pokolenia. Film tka także w irlandzkich melodiach ludowych, wprowadzonych przez charyzmatyczny lider wampirów Remmick (Jack O'Connell), rysując równoległość między bluesem a muzyką jego dziedzictwa.

Integrując afroamerykańską blues i irlandzką muzykę ludową, Coogler oświetla wspólne kolonialne historie zarówno postaci ludzkich, jak i wampirów. Te elementy muzyczne są prezentowane w spektakularnych zestawach, które według Goldmana renderowania „grzeszników” „Muzyczne sąsiednie”, pozwalając publiczności doświadczyć, w jaki sposób muzyka echowia echem w czasie i uwieczni jej twórców.

W niedawnym wywiadzie dla IGN Coogler omówił znaczenie bluesa i muzyki irlandzkiej w „grzeszników”, podkreślając niezapomniane sekwencje muzyczne filmu i osobisty związek, jaki odczuwał z złoczyńcą wampirów, Remmick, porównując go z jego doświadczeniem z Killmonger w „Czarnej Pantery”.

Ryan Coogler: The Blues to potwierdzenie pełnej ludzkości dla tych postaci. Uzupełnia kościół, który koncentruje się na duszy, podczas gdy blues obejmuje zarówno duszę, jak i ciało. Uznaje ból, pożądanie seksualne i gniew, które przychodzą wraz z ich sytuacją, służąc jako bunt przeciwko uciskowi pokoleniowej, jednocześnie celebrując piękno ich ludzkości. Wspólnota Juke staje się sanktuarium, w którym ludzie mogą być ich prawdziwymi sobą, wolnymi od ograniczeń ich codziennego życia.

IGN: Jaki jest twój czytanie w społeczności wampirów? Łączą wszystkie osoby z różnych ras i pochodzenia, ale teraz są one raczej kolektywne niż indywidualne. Prawdopodobnie istnieje wiele sposobów interpretacji tego, co to znaczy.

Ryan Coogler: Chciałem przedstawić publiczności „grzeszników” tak surowym, jak to możliwe, pozwalając im czerpać z niego własne znaczenie. Pisanie Remmick było dla mnie głęboko osobistym doświadczeniem, podobnym do rzemieślniczego Killmongera. Starałem się zbadać koncepcję mistrza wampira, który przeciwstawia się oczekiwaniom, przedstawiając jedną stronę, ale ujawniając inną osobowość. Jego związek z różnorodną grupą, którą prowadzi, było dla mnie szczególnie ekscytujące i potężne.

25 najlepszych filmów wampirów wszechczasów

26 zdjęć IGN: Moje dwie ulubione sekwencje w tym filmie to dwa wielkie utwory muzyczne. Juke Joint One, a potem wampiry również dostają swoje.

Ryan Coogler: Te sceny są sercem filmu, prezentując społeczność i miłość pośród opresyjnych struktur tych bohaterów. Juke Joint i Irish Step Dance były aktami buntu, odzwierciedlając pragnienia bohaterów dla wolności i połączenia. Staraliśmy się dać widzom zdanie przypominające niesamowite momenty z przeszłości kina.

Galeria Sinners

12 zdjęć IGN: Sekwencja juke jest szczególnie niesamowita, ponieważ jest wystawiana jako jeden er. Bawicie się czasem i pokazujesz także crossover kulturowy. Wizualnie pokazujesz nam, w jaki sposób muzyka jest ponadczasowa, a przynajmniej to, co wydobywa ludziom, jest ponadczasowe. W którym momencie zdałeś sobie sprawę, że chcesz grać z czasem w tej scenie?

Ryan Coogler: Pomysł pojawił się podczas procesu pisania. Chciałem uchwycić transcendentne doświadczenie świadczenia występu wirtuozu, które jest uniwersalnym doświadczeniem ludzkim. Poprzez język filmowy staraliśmy się przekazać poczucie podniesienia i transportu muzyką, odzwierciedlając znaczenie kulturowe i zbuntowanego ducha stawu Juke w latach 30. XX wieku.

IGN: Istnieje drugi zestaw muzyczny Tour de Force później, a z perspektywy wampirów przy użyciu tradycyjnej irlandzkiej muzyki ludowej.

Ryan Coogler: Irlandzka muzyka ludowa, podobnie jak Blues, uosabia opanowanie kontrastu. Opowiada historie o trudnościach z wigorem i ukrytymi znaczeniami, podobnie jak Delta Blues. Zarówno kultury, afrykańskie i irlandzkie, mają odporność i ducha, który odmawia złamania, celebrując życie nawet w obliczu przeciwności. To połączenie było kluczowym elementem w tworzeniu narracji filmu i pokazaniu podróży wampira.