(Het volgende is geschreven vanuit het perspectief van een ondeugende, maar uiteindelijk ongevaarlijke oma.)

"Oh, mijn pijnlijke rug! En het lef van die jonge whippersnapper hiernaast, die me de hele nacht wakker houdt met zijn... muziek! Het klinkt als een zwerm boze ganzen die vechten tegen een wasmachine. Gewoon vreselijk!

(Oma zet haar bril recht, een glinstering in haar ogen.)

Tijd voor een beetje… overreding.

(Ze schuifelt richting het huis van de buren, een dreigend grote wandelstok tikt ritmisch tegen de stoep. Ze haalt een roestig fluitje uit haar extra grote handtas en blaast een reeks doordringende kreten. Het geluid galmt door de straat.)

"Goeie genade! Wat is dat voor lawaai? Ik wil je laten weten, ik heb geen oog dichtgedaan! En dan heb ik het nog niet eens over de staat van je gazon! Het is een absolute schande! Ik heb de gemeente gebeld, de gezondheidsinspecteur, zelfs de hondenvanger. Ze kunnen hier elk moment zijn!

(Ze leunt zwaar op haar stok en doet alsof ze uitgeput is, maar haar ogen glinsteren van plezier.)

"Blijf maar zitten terwijl ik... dingen observeer. Ik heb je in de gaten, jongeman! En mijn hoortoestel werkt perfect. Gewoon perfect. Denk niet eens na over hardlopen!"

(Ze haalt een paar extra grote breinaalden uit haar tas en zwaait ermee als wapens. Een kleine, maar vastberaden glimlach speelt om haar lippen.)

"Laten we dan eens kijken wat voor kattenkwaad we vandaag kunnen uithalen."