W tym tygodniu przypada 40. rocznica Dune Dune , kasą po wydaniu z 1984 roku, która od tego czasu kultywowała oddaną kult. Jego surowy stylistyczny kontrast z niedawną adaptacją powieści Franka Herberta przez Denisa Villeneuve'a jest częstym punktem dyskusji. W tym artykule przedstawia nieznany wcześniej rozdział w Dune *Historia filmowa: opuszczona wersja Ridleya Scotta.

Dzięki odkryciu przez T.D. Nguyena 133-stronicowego szkicu z października 1980 r. W archiwach Coleman Luck mamy teraz dostęp do scenariusza Rudy'ego Wurlitzera do złomowanego projektu Scotta. Ten projekt, znaczący odejście od oryginalnego scenariusza Franka Herberta, reprezentuje przepisanie strony w Londynie, zanim przedprodukcja rozpoczęła się w Pinewood Studios. Podobnie jak jego następcy, przewidziano go jako pierwszą część sagi dwóch filmu.

Scenariusz Wurlitzera, opisany przez Scotta jako „dość pieprzony dobry”, oferuje drastycznie inną interpretację dzieła Herberta. Podczas gdy powody jego porzucenia są wieloaspektowe (w tym osobista tragedia Scotta, spory lokalizacyjne, przekroczenie budżetu i konkurencyjne projekty), Universal Executive Thom Mount podał brak jednomyślnego entuzjazmu dla scenariusza jako kluczowego czynnika.

Ponowne wyobrażenie Pawła Atreides

Scott's Dune otwiera się sekwencją snów prezentującą apokaliptyczne armie, zapowiadając przeznaczenie Pawła. Skrypt, pełen żywych obrazów, odzwierciedla charakterystyczny styl wizualny Scotta. Zamiast przedstawienia Timothée Chalameta Paweł jest przedstawiany jako 7-latek, poddawany procesom, które podkreślają jego psychiczne połączenie z matką, Jessiką. Podczas gdy wersja Lyncha zawiera podobne obrazy bólu i cierpienia, Paweł Wurlitzera wykazuje „dziką niewinność” i asertywną naturę, aktywnie przejmując swoje przeznaczenie. Kontrastuje to z przedstawieniem Lyncha, co podkreśla podatność Pawła.

Skrypt wprowadza kluczowy punkt fabularny nieobecny w książce: śmierć cesarza, która służy jako katalizator kolejnych wydarzeń. Kultowa linia Barona Harkonnena: „Ten, kto kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”, pojawia się w nieco zmienionej formie. Według scenarzysty Iana Frieda, navigator gildii, stworzenie, które nie ujawniono, dopóki Dune Messiah jest wyraźnie opisany, co jest straconą szansą w późniejszych adaptacjach.

Przedstawienie Arrakisa przez scenariusz jest mocno średniowieczne, odzwierciedlając równoległe projekty Scotta. Podkreślono aspekty ekologiczne, podkreślając niszczycielską naturę zbierania przypraw. Rozbieżność klasowa w Arakeen jest wyraźnie przedstawiana, czerpiąc inspirację z Bitwy o Algierze Gillo Pontecorvo .

Godnym uwagi dodatkiem jest scena walki barowej, prezentująca wczesną sprawność Pawła, punkt sporu wśród krytyków, którzy argumentują, że podważa rozwój postaci Pawła. Skrypt zawiera także brutalne spotkanie z przywódcą Fremen Stilgar oraz graficzne przedstawienie upadku Atreides, w tym liczne ścięcia.

Ucieczka Pawła i Jessiki na pustynię jest intensywnie przedstawiona, a kulminacją jest lądowanie i wstrząsająca podróż. Scenariusz pomija kazirodczy związek między Pawłem i Jessiką, kluczową rozbieżność z poprzednich wersji i źródło sporów z Herbertem i de Laurentiis. Jednak zachowuje scenę intymności między matką a synem. Spotkanie Frema, pojedynek Jamis i Ceremonia Wody Life są znacznie zmienione, a kulminacją jest akceptacja Pawła do plemienia Fremen. Skrypt kończy się wezwaniem do gigantycznego orkiestry, zapowiadając kluczowe zdarzenie.

Odważna, niekonwencjonalna wizja

Skrypt Wurlitzera priorytetowo traktuje ekologiczne, polityczne i duchowe aspekty wydmy , równowaga nieobecna w kolejnych adaptacjach. Podczas gdy jego mroczny i gwałtowny ton prawdopodobnie przyczynił się do odrzucenia, oferuje wyjątkową i przekonującą interpretację pracy Herberta. Jego śmiałe odchylenia, jednocześnie potencjalnie wyobcując niektórych fanów, pokazują dojrzałe i dopracowane podejście do materiału źródłowego, podkreślając konsekwencje niezaznaczonej mocy i zniszczenia środowiska. Dziedzictwo scenariusza wykracza poza jego niezrealizowany potencjał, wpływając na późniejsze prace i pozostawiając trwały wpływ na krajobraz filmowy Dune .