Doom'un şeytani görüntülerin ve amansız eylemlerin ikonik karışımı, metal müziğin enerjisi ile her zaman derin yankılandı. Thrash metal köklerinden modern keşiflerine kadar, dizinin film müziği, türün kendi dönüşümlerini yansıtarak oyununun yanında sürekli olarak gelişti. Herhangi bir kıyamet filminin saf işitsel saldırısı, otuz yılı aşkın bir süredir franchise'ın tanımlayıcı bir özelliği olan bir metal konserin viseral yoğunluğunu anında çağrıştırıyor.

Pantera ve Alice in Chains in Pantera ve Alice gibi 90'ların başı metal devlerinden büyük ölçüde etkilenen orijinal 1993 kıyamet bu sonik temeli kurdu. "Untitled" (E3M1: Cehennem Keep) gibi parçalar, Pantera'nın "Ağzının Ağzı" na çarpıcı bir benzerlik taşıyor ve oyunun sürüşü, thrash esintili skoru üzerindeki doğrudan etkisini sergiliyor. Bu agresif, hızlı hızlı film müziği, oyunun son hızını ve acımasız savaşını mükemmel bir şekilde yansıttı ve oyuncuları Mars'ın Infernal koridorları aracılığıyla oyunun kendisi kadar yoğun bir film müziği ile itti. Besteci Bobby Prince'in çalışması, Doom'un unutulmaz silah oyununun ritmini ve enerjisini mükemmel bir şekilde yakalayan zamansız bir klasik olmaya devam ediyor.

Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri

Bu eğilim, hayatta kalma korkudan ilham alan bir ayrılış olan Doom 3'ün 2004 sürümüne kadar on yılı aşkın bir süredir devam etti. Daha yavaş, daha kasıtlı temposu yeni bir Sonic yaklaşımı talep etti. Trent Reznor'un katılımı başlangıçta dikkate alınırken, Chris Vrenna (Nine Inch Nails) ve Clint Walsh nihayetinde film müziğini yönetti ve Tool'un atmosferik ve karmaşık ses manzaralarını anımsatan bir puan hazırladı. Doom 3'ün ana teması, Lateralus , alışılmadık zaman imzaları ve oyunun bilimkurgu korku ortamını mükemmel bir şekilde tamamlayan rahatsız edici atmosfere kolayca uyabilir.

Doom 3, ticari olarak başarılı olsa da, dizide bir aykırı olmaya devam ediyor. Serbest bırakılması, Call of Duty ve Halo gibi konsol atıcılarının yükselişi ve Nu-Metal'in zirvesinin ardından metal müzikte benzer bir evrim ile işaretlenen FPS manzarasındaki bir kayma ile çakıştı. O dönemin etkileri ilginç olsa da, araç esintili yön Doom 3'ün eşsiz atmosferi için uygun bir seçim olduğunu kanıtladı.

2016 yeniden başlatması, orijinalin çılgın enerjisini benimseyerek muzaffer bir şekilde forma dönüştü. Mick Gordon'un ağır metal ve endüstriyel ses manzaralarının bir karışımı olan çığır açan film müziği, oyunun kimliğinin ayrılmaz bir parçası haline geldi. "BFG Division" gibi parçaların visseral etkisi, hem atıcı hem de metal türlerinin sınırlarını zorlayarak acımasız, amansız oyunu mükemmel bir şekilde yakaladı. Bu başarı çıtayı yükseltti ve devam filmi için yüksek bir standart belirledi.

Doom Eternal (2020), Gordon'un belirgin etkisi ile birlikte, üretim zorluklarıyla karşılaştı, bu da hala ağır metal olsa da, 2010'ların sonlarının hakim eğilimlerini yansıtan Metalcore'a daha fazla eğilen bir film müziği ile sonuçlandı. Getir Me the Horizon ve Mimarlar gibi grupların etkisi, sese daha modern bir kenar ekleyerek hissedilir. Müzik tarzındaki bu değişim, yoğun savaşın yanında daha fazla platform ve bulmaca öğesi içeren oyunun oyununu yansıttı.

Doom Eternal harika bir oyun olsa da, birçoğu selefinin ham yoğunluğunu tercih ediyor. Mimarların evrimi ile karşılaştırma - tüm tanrılarımızın ham gücünden bizi daha sonraki, daha rafine eserlerine terk etti - uygundur. Hem Doom 2016 hem de tüm tanrılarımız bizi terk etti, mükemmel bir yoğunluk ve hassasiyet dengesi. Ebedi , mükemmel olsa da, herkes için aynı viseral etkiyi tam olarak çoğaltmaz.

Doom: Karanlık Çağlar büyüleyici yeni bir bölüm sunuyor. Son Xbox geliştiricisi Direct, yenilenmiş bir savaş sistemi sergiledi ve bir film müziğinin eşleşmesini talep etti. Bitirme hareketi ( Borderlands 3 , Callisto Protokolü ), hem klasik hem de modern metalden ilham alarak skoru oluşturuyor. Karanlık çağların daha yavaş, daha kasıtlı temposu, mekaniklerin ve diğer unsurların tanıtımı ile birleştiğinde, ağırlığı ezmek ve daha hafif, daha çevik anlar arasında değişebilecek bir film müziği gerektirir. Sismik arızaları ve thrash benzeri enerjisi ile Knocked Loose gibi bantların etkisi zaten belirgindir.

Titanfall 2 gibi hem klasik kıyamet hem de modern etkilerden esinlenen Karanlık Çağların tasarımı, modern metalin evrimini yansıtıyor, deneyleri kucaklıyor ve sınırları zorluyor. Yoğun savaşın yaratıkları ve pilot mekanikleri monte etme yeteneği ile birleşimi benzersiz bir oyun deneyimi yaratır. Bu, modern metal içindeki daha geniş deneylere paralel, Elektronik, hip-hop ve hatta reggaeton etkilerini birleştiriyor, Geter Me the Horizon ve Gevşek Gibi Bantlarda görüldüğü gibi.

Doom'un geleceği parlak görünüyor. Karanlık Çağlar , savaş ve film müziği mükemmel bir uyum içinde çalışarak tüm cepheleri teslim etmeyi vaat ediyor. Savaş her zaman kral olsa da, film müziği şüphesiz genel deneyimi şekillendirmede önemli bir rol oynayacak. Şimdiye kadar gördüğümüz bakışlar inanılmaz derecede umut verici, birçok oyuncu için potansiyel yeni favori metal albümünü ima ediyor.