Nier: Automata ve Drakengard gibi beğenilen başlıkların arkasındaki vizyoner Yoko Taro, ICO'nun video oyunlarının manzarası üzerindeki derin etkisini bir sanat formu olarak övdü. 2001 yılında PlayStation 2 için piyasaya sürülen ICO, minimalist estetiği ve anlatısı sözcükleri olmadan aktarılan kült klasik statüsüne hızla ulaştı.

Taro, oyunun merkezi tamircisinin elini tutarak Yorda'ya nasıl rehberlik ettiğini vurguladı, oyun normlarında devrim yaptı. Dikkatli bir şekilde, "ICO, bunun yerine bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşımakla görevli olsaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu bir deneyim olurdu." Başka bir karaktere liderlik etme tamircisi devrimciydi ve video oyunlarındaki geleneksel etkileşim kavramlarına meydan okudu.

ICO'nun piyasaya sürüldüğü sırada, başarılı oyun tasarımı genellikle temel geometrik şekillere düşürüldüğünde bile deneyimin nasıl kaldığı ile ölçüldü. ICO, sadece mekanik yenilikten ziyade duygusal rezonans ve tematik derinliğe odaklanarak bu eğilimden ayrıldı. Taro, oyunun sanat ve anlatının oyun deneyiminin temel unsurları olmak için sadece arka planların ötesine geçebileceğini gösterdiğine inanıyor.

ICO'yu "çığır açan" olarak tanımlayan Taro, oyun gelişiminin seyrini değiştirerek kredilendirir. Video oyunlarının sade etkileşimler ve atmosferik tasarım yoluyla derin önemi iletme potansiyeline sahip olduğunu göstermek için oyunu ortaya çıkarıyor.

ICO'ya ek olarak Taro, onu ve endüstriyi önemli ölçüde etkileyen iki oyundan bahsediyor: Toby Fox ve Limbo tarafından Playdead tarafından Undertale. Bu oyunların, interaktif medya aracılığıyla elde edilebilecek olanların olasılıklarını genişleterek video oyunlarının derin duygusal ve entelektüel deneyimler sunabileceğini kanıtladığını savunuyor.

Yoko Taro'nun kreasyonlarının meraklıları için, bu oyunlara olan takdiri, çalışmalarını şekillendiren yaratıcı güçlere bir bakış sunuyor. Ayrıca, video oyunlarının dinamik ve etkileyici bir sanat formu olarak sürekli evrimini vurgular.